مـی خــواهــم برگـــردم بـه روز هــای کودکــی،

آن زمانــها کــــه:

پــــــــدر تــــنها قــــهرمان بـــود...

عـــــشــق تــــنها در آغــــوش مــــادر خــــلاصـــه میـــشد،

بـزرگتـریـــن بهـــانه ام ظـــرف پــرغــــذایــم بـــود...

بــــالاترین دشـــمنانم خـــواهرهای خودم بودند،

تــــنها دردم زانـــــوی زخـــمی ام بـود...

تــــنها چـــیزی کــــه میشکست اَســباب بـــــازیم بود،

و مـــــعنای  خــداحـــافـــظ  تا  فـــردا  بـــود....